Donderdag 6 November 2008. 8 rondes in een NASCAR auto en 490km over de snelweg

We hoeven pas om 11 uur uitchecken dus we kunnen lekker rustig aandoen. Het gratis ontbijt in dit hotel stelt niet veel voor. Ik was al vroeg wakker en ben het wezen checken, de koffie is net water uit een moeras en de boterhammen zijn van karton. Dus we slaan het maar over. Aan de overkant van de weg zit een Starbucks, thank God, dus ik ga daar maar even een Starbakkie halen. Nou Ton, dat is dat even lekker wakker worden, Starbucks geserveerd krijgen in bed.

Ach ja, dat heeft hij nodig want straks gaat hij racen in een NASCAR wagen dus hij heeft alle kracht en concentratie nodig.

Om 10.59 uur sluiten we de kamerdeur achter ons dicht en checken uit. We hebben redelijke trek dus we gaan direct wat eten bij een Subway.

Aangezien we nog redelijk wat tijd over hebben, we hoeven pas om 13.30 uur op het circuit te zijn, gaan we even een stuk de US1 op richting Key West. De eerste Key die je tegenkomt is Key Largo en daar rijden we maar heen. Het is een tijd geleden dat we er geweest zijn en het valt al gelijk op dat er aardig aan de US1 gewerkt is/wordt.

Het is best wel een gevaarlijke weg, en ze hebben nu een betonnen geleiderrand gemaakt zodat je geen frontale aanrijdingen meer hebt. Op sommige plekken hebben ze zelfs de weg met 1 baan verbreed.

Op Key Largo stappen we even uit bij stuk grond aan het water en genieten van het uitzicht. Op die grond staat een betonnen karkas van een niet afgebouwd huis. En het is te koop. Je moet het alleen zelf afbouwen. Het lijkt Spanje wel. Weer een teken dat het economisch zeer slecht gaat. Zoiets hebben we nog nooit gezien hier.

Na een tijdje gaan we weer terug richting het circuit. Als we daar aankomen, parkeren we de auto en volgen we de pijlen die ons naar een gebouwtje leiden. Daar moet Ton enkele gegevens invullen op een computer en een racepak aantrekken.


De spanning stijgt, het gaat nu echt beginnen.

Omdat we nog aardig wat tijd over hebben gaan we naar buiten en lopen naar de pitstraat. Daar is de eerste ploeg nog bezig met hun rondes. Wat is dit toch gaaf, zelf ik voel de spanning. Heb nog nooit echte NASCAR wagens gehoord, wel op TV natuurlijk maar dit is compleet anders.
We gaan op een goede plek staan achter de pitmuur en ik experimenteer wat met mijn fotocamera om de goede stand te vinden voor mooie foto's.
Heb niet voor niets een digitale spiegel reflex camera gekocht dus wil wel de best mogelijke foto's hebben die hij maar kan maken.

Als het 13.40 uur is geworden gaan we weer terug naar binnen. Daar zijn inmiddels vele andere mannen aangekomen die gaan racen. Het is best wel druk geworden. Gelukkig is het zo druk met passen van race pakken dat er nog 2 stoelen vrij zijn zodat we lekker kunnen gaan zitten en wachten tot het tijd is om het klaslokaal in te gaan.

Als de instructeurs komen gaan we allemaal het klaslokaal in. Hier mogen de familie en partners ook bij zijn. ppppfffff, wat is het warm hier binnen. Het gebouw in nieuw en schijnbaar werkt de airco nog niet want het is hier verschrikkelijk warm. We krijgen eerst een film te zien over Richard Petty en zijn carrière en het bedrijf wat hij nu runt.
Na de film worden eerst wat dingen uitgelegd en wat veiligheid tips besproken. Dan worden de racers in groepen verdeeld en iedere groep gaat met een instructeur mee.Ze gaan in een grote Chevy bus het circuit op en doen 2 rondes waarin ze wordt verteld over de baan en waar te rijden.

Als ze weer terug komen in de pits worden foto's gemaakt en wordt ze verteld over de auto's en waar alle knopjes en metertjes voor zijn in de auto.
De spanning is van de gezichten af te lezen.

In de tijd dat Ton met zijn instructeur aan het rijden was heb ik een rondje gelopen in de omgeving van de pits. Op het parkeerterrein stonden een paar hele mooie snelle auto's dus kon het niet laten om daar foto's van te maken.

Een '08 Shelby Mustang GT500 en een '09 Dodge Challenger SRT8

Een '08 Dodge Ram Hemi Daytona.

Ton is als één van de laatste aan de beurt. Ondertussen maak ik diverse foto en video opnames.

Aandachtig wordt geluisterd naar de laatste instructies.

Één voor één gaan ze in hun auto's en in groepjes van 2, 1 instructeur en daar achter 1 racer, gaan ze met z'n zessen tegelijk de baan op. En de één na de ander stapt daarna met een brede glimlach op z'n gezicht en een rood hoofd vol opwinding uit de auto.
En zo is het dan tijd voor Ton. Hij krijgt een helm op en onder begeleiding van iemand van zijn crew, wordt hij naar de auto geleid. Hij ziet er ontspannen uit, maar volgens mij zit hij vol spanning en opwinding.
Als hij eenmaal in de auto zit verteld de instructeur de laatste dingen, doet het stuur vast en geeft mij de kans wat foto's te maken.

Als de instructeur alles heeft uitgelegd en Ton helemaal zit ingesnoerd mag hij de motor starten en komt de auto die hem begeleid voor hem staan. De motor slaat 2x af maar als hij eenmaal loopt gaat het feest beginnen. De begeleidende auto gaat rijden en Ton rijdt hem achterna.
WOW !!! GAAF !!! VET !!! mager ? COOL !!! Ton rijdt in een echte NASCAR auto !! Hij mag 8 rondjes scheuren en proberen iedere ronde zijn snelheid en rondetijd te verbeteren.
Het gaat allemaal erg snel en Ton komt al weer terug de pitsstraat inrijden. Hij kruipt de auto uit en stuiterend van de adreline komt hij mijn richting oplopen.

LATER MEER..........

Woensdag 5 November 2008. Een nieuwe wereld en een lange autorit

IT'S A NEW DAY AND A NEW WORLD !!

YES WE CAN !!!

Het is nu 7 uur geweest en net wakker. Kort geslapen want we hebben natuurlijk tot een uur of 1 de verkiezingen gevolgd op TV. Maar het is het waard. En natuurlijk is het nu ook weer op alle TV stations. Interviews, gesprekken, statistieken, analyses...noem maar op.

We gaan een klein beetje opschieten want vandaag gaan we voor 2 dagen naar Miami. Het is een lange autorit, zo'n 5 uur. Weet niet of er gratis internet in het hotel daar is maar dat zien we vanzelf wel.

Een beetje later dan gepland gaan we de deur uit en eerst nog even tanken bij de RaceTrac voor de auto en bij Starbucks voor ons. Omdat we laat zijn nemen we de koffie mee de auto in.

We nemen de snelste route naar het zuiden en dat is via de tolweg Turnpike. De totale rit kost $22.70 aan tol en dat is best wel veel maar de tijdwinst via de Turnpike is groot.

Onderweg stoppen we wel 2 keer om uit te rusten en wat te eten.

Om 14.00 uur komen eindelijk bij het einde van de Turnpike en daar is gelijk ons hotel.

We kunnen pas later inchecken dus gaan we eerst naar Robert is Here.

Robert Is Here is een fruitkweker/fruitkraam waar je heerlijke milkshakes en smoothies kan kopen. Jaren geleden zijn wij daar voor het eerst geweest en altijd is het in ons hoofd blijven hangen. Robert Is Here zit op een kruispunt van wegen die naar de Everglades leiden. Een paar jaar geleden zijn we zelfs speciaal voor die milkshakes er heen gereden maar toen we daar na uren rijden aankwamen bleek hij gesloten te zijn.

Maar nu ben ik zo slim geweest om ze voor de vakantie een email te sturen om te vragen of ze open waren. En inderdaad ze waren gesloten in Oktober, maar we zijn hier ook de eerste week van November en dan zijn ze weer open.

De milkshakes zijn zo verschrikkelijk lekker ! Het verse fruit vliegt bijna zo van het land je milkshake in. En de smaken waaruit je kan kiezen zijn bijna eindeloos. Allemaal met vers fruit wat hij zelf kweekt. Naast de fruitkraam staan een aantal picknick tafels, daar gaan we lekker zitten genieten van onze shakes en van al het moois wat over de kruising gaat. De mooie V8 geluiden zijn ondanks de crisis nog steeds niet uitgestorven, en dat is voor ons als autogekken natuurlijk geweldig.

Ik neem een heerlijke Papaya,Passievrucht,Banaan,Aardbeien shake.

En Ton een overheerlijke Key Lime shake.

De shakes zijn zo dik dat je naast je rietje ook een lepel krijgt. We genieten erg van dit moment. Als ze dan eindelijk op zijn lopen we nog even naar het terrein achter de fruitkraam want daar heeft Robert een aantal leuke dingen. Zoals een kleine kinderboerderij met schildpadden, een ezel, een aantal emoe's en eenden. Ook heeft hij een grote kooi vol met valkparkieten en een aantal papegaaien. En dan zien we achter een pick up iets heel speciaals. Onder een afdak staan twee oude auto's, een hele oude tractor en een pick up uit de jaren 50. Maar vooral de eerste auto is héél bijzonder. Ton als lopende encyclopedie als het gaat over auto's, kent het merk niet. Het is een Detroiter uit 1913. Het merk heeft maar 2 jaar bestaan en er zijn maar 7 van deze auto's overgebleven. Één ervan heeft Jay Leno, één staat er in Australië en hier achter een houten fruitkraam in het zuiden van Florida staat er ook één. Dit is ZO bijzonder ! De jongen die eronder ligt en hard aan het knutselen is verteld ons dat hij nog steeds rijdt en, op de lak en bekleding na, nog helemaal origineel is. Hij rijdt er regelmatig nog mee. De huidige eigenaar heeft hem al 65 jaar in bezit en kan zelf niet meer rijden. De zoon van Robert onderhoudt hem en mag hem houden als de huidige eigenaar overlijdt.

Dit zijn nou van die dingen die onze vakanties hier zo geweldig maken.

ik stop er nu even mee want mijn oogleden worden zwaar en kan me niet meer concentreren op het schrijven. Morgenochtend ga ik verder.......zzzzzzzzzzzz

Inmiddels is het Donderdagochtend en hier is de rest van het verslag van Woensdag.

Aan het eind van de weg waar Robert Is Here zit, is een Alligator Farm/Airboat Ride. Het is jaren geleden dat we een Airboat Ride hebben gedaan dus we gaan er dit jaar 1 doen.

Het is maar 4,5 km verderop dus we zijn er zo. Op weg er naar toe rijden we langs een gevangenis. Nou dit is pas een gevangenis zeggen we tegen elkaar. Grote gebouwen met kleine ramen en dikke tralies. Om het terrein staan grote ijzeren hekken met daar boven op enkele lagen prikkeldraad met om de 20 meter een grote hoge toren met gewapende bewakers erin. Dat is nog eens wat anders dan die 5 sterren hotels waar bij ons de gevangenen inzitten.

Eenmaal binnen bij de Alligator Farm zijn we helaas net te laat voor het voeren van de alligators dus lopen we gelijk naar de plek waar de airboats liggen.

Op de kade ligt in de zon een grote mooie leguaan te slapen. Hij wordt wakker van het gepraat van de mensen die staan te wachten bij de kade en hij gaat het water in. Direct reageert en een alligator en hij zwemt er naar toe om hem te proberen te vangen maar de leguaan zwemt erg snel naar de overkant.

Er is nog even tijd om langs de bakken te lopen waar de gekweekte alligators in opgroeien. Er zijn 4 zeer grote bakken waar alligators in liggen in stappen van klein naar groot.

De puppies zitten allemaal gezellig bij elkaar.

Na een minuut of 20 wachten stappen we in de airboat. De man die hem bestuurt is een grappige man, hij legt een paar veiligheid regels uit en biedt aan om met ieder fototoestel van de passagiers een een foto maakt. En zo ook met die van ons.

We krijgen allemaal een paar gehoorbeschermers want als de airboat op volle snelle vaart dan maakt de Cadillac 8,2 Liter V8 motor en de grote propeller achterop de boot een enorme herrie. En die zullen we zeker nodig hebben, want zelfs met dat ding op is het een flinke herrie.

Eerst varen we rustig weg en hij stopt een aantal keer om een wat te vertellen over bepaalde bomen en planten die in de Everglades groeien. Ook stopt hij bij een paar alligators en geeft ons de kans om foto's te maken.

Na een langzaam begin zegt hij dat we onze gehoorbeschermers op moeten doen en dan gooit hij het gas open. WOW ! Wat een acceleratie, wat een snelheid....gaaf !! We krijgen echt een nostalgisch Miami Vice gevoel. En voor de jongeren onder ons, zeg maar een CSI Miami gevoel.

We gaan als een idioot over het moeras met een snelheid van 60km/u. Dit is ZO WAANZINNIG !!! Hij had ons van te voren al gewaarschuwd dat hij op bepaalde plaatsen een 360 graden draai zou maken en dat we dan nat zouden worden. Nou dat heeft hij wel 4 keer gedaan. De mensen vooraan werden goed nat, wij werden aardig gespaard alleen kregen we natte voeten. Onderweg op volle snelheid geprobeerd foto's te maken.

Je zou denken dat de planten en gras op deze foto op grond groeien maar ze groeien in het moeras en daar gingen we dus met een noodvaart overheen.

Na de airboat ride gingen we naar de slangenshow. De jongen die deze show gaf vroeg enkele dingen aan het publiek en Ton was zo slim om antwoord te geven en moest toen natuurlijk naar beneden komen. Hij moest uit een stoffen zak een slang halen. Die jongen deed natuurlijk net of het een gevaarlijke slang was, maar dat was natuurlijk niet zo. Erg grappig.

De show was maar kort en daarna konden mensen die het wilde me een slang op de foto en natuurlijk wilde ik dat wel.

Na de slangenshow hebben een rondje gelopen langs het meertje in het midden van het park. In dat meertje liggen tientallen alligators van klein tot zeer groot. Ook kom je langs een gedeelte van de Everglades waar de airboat overheen gaat. Vanaf een houten platform heb je een heel mooi uitzicht over de Everglades.

Na een wandeling door het park en lang vele grote tot zeer grote alligators en krokodillen is het tijd voor de laatste show van vandaag, de Alligator Show.

Die zelfde gozer van de slangen show doet ook de alligator show. Hij legt uit wat het verschil is tussen alligators en krokodillen en pak een kleine alligator en verteld wat over ze. Dan pak hij een grote alligator en "speelt" wat met hem.

En aan het einde van de show krijgt iedereen de gelegenheid om die kleine alligator vast te houden, maar niet voor dat hij zijn bek heeft dicht gebonden want ook kleine alligators kunnen je vinger eraf buiten.

En natuurlijk moeten wij ook op de foto met kleine Ali....Ali Gator

Na de show is het tijd om te gaan. We gaan naar het hotel dat we geboekt hebben, dat gelukkig niet ver rijden is. We checken in en gaan dan direct wat eten. In de buurt zit niet veel dus de keuze valt op Cracker Barrel of zo als wij het noemen Kraken en Braken na Tons incidentje.

Na het eten gaan we doodmoe terug naar het hotel, ploffen op bed en kijken wat TV.

Gereden kilometers: 480

Temperatuur: 29 graden

Dinsdag 4 November 2008. Verkiezingen, Elections, Obama en misschien McCain

Vandaag is het één van de belangrijkste dagen in de geschiedenis van Amerika in de laatste 50 jaar. Vandaag is Election Day en wat dat betekend hoef ik natuurlijk niet uit te leggen. De laatste weken buzzed het al van opwinding hier. Nog nooit hebben we meegemaakt dat politiek hier zo ontzettend leeft onder de bevolking. Al dagen lang mag er hier in Florida "vroeg gestemd" worden. En elke keer als we een stembureau voorbij rijden staan er hele lange rijen voor de deur.

Het is zeer bijzonder om dit allemaal mee te maken. Om 5 uur vanmorgen stonden er al mensen voor het stembureau en om 9 uur was de gemiddelde wachttijd ruim 2 uur om te mogen stemmen. Op de TV zeggen ze dat normaal bij verkiezingen er een 10-tal mensen voor de deur staat en dat ze dit nog nooit hebben meegemaakt.

Voor ons is het vandaag een rustige dag want morgenochtend vroeg gaan we naar Miami/Homestead, want overmorgen gaat Ton racen in een NASCAR auto. Maar morgen gaan we er al heen want hij moet goed uitgerust zijn. En we willen graag een alligator boerderij bezoeken een een airboat rit over de Everglades maken. Het is ruim 4 uur rijden naar Miami dus we moeten vroeg op morgen.

Dus vandaag gaan we maar een beetje lantefanteren, en dan vooral in de Prime 1 Outlet en Downtown Disney. Maar zoals elke ochtend beginnen we in de Starbucks. Vandaag krijgt iedereen die gestemd heeft een sticker met daarop "I voted" en als je die laat zien in de Starbucks krijg je gratis koffie. Ik zeg tegen het meisje daar dat we toeristen zijn maar dat we zeker zouden stemmen als we hier woonde. Nou, zegt ze dan krijg je gewoon je koffie gratis.

Da's weer mooi meegenomen. Bijna alle tafeltjes en sofa's zijn bezet en veel mensen hebben het over de verkiezingen. Dat gaat wat worden vandaag.

We drinken ons Starbakkie en gaan dan naar International Drive en gaan wat wandelen door een verbouwd winkelcentrum. Achteraf gezegd hadden we beter wat anders kunnen gaan doen want het was niets. Veel winkels en weinig klanten. 95% van de mensen die er waren, waren personeelsleden van de winkels. We zijn er ook weer snel weg.

Dan rijden we maar naar Prime 1 Outlet, waar we binnen 20 minuten zijn. We laten expres de credit kaarten in de auto want ze vliegen bijna in brand zoveel hebben we ze gebruikt.

Op ons gemak wandelen we door het Outlet winkelcentrum en gaan diverse winkels binnen. Zo ook de Ralph Lauren winkel. In deze waren we nog niet geweest en dat is best wel jammer. Hier hebben ze namelijk wel de dingen die we in de andere winkel miste. Badlakens voor €7, lakens voor weinig en hier hebben ze zelfs serviezen en couverts. Het is maar goed dat we de credit kaarten niet bij ons hebben. En trouwens, we hebben zeker ook geen ruimte meer in de koffers. Helaas, maar volgend jaar is dit de eerste winkel die wij gaan plunderen.

Aan het eind van de middag gaan we naar Downtown Disney. We gaan er eerst eten bij Wolgang Puck, maar dan niet de WP Express waar we altijd eten, maar ze hebben aan de andere kant van Downtown ook een WP. Een restaurant maar ook een Express. De kaart is daar net een beetje anders. Daar waren we pas achtergekomen. We nemen dus ook iets te eten wat niet op de kaart bij die andere WP Express staat.

Ton neemt Meatloaf omhult met bacon en aardappelpuree met knoflook en portsaus en ik neem kipfilet met een macadamia noten paneerlaag en aardappelpuree met knoflook en een macademia saus. Ongelofelijk lekker !!! WOW !!! Hadden we dat maar eerder geweten dan hadden we bij deze Express meer gegeten. Volgende keer beter.....

We lopen op ons gemak geheel Downtown af en lopen nog diverse winkels binnen. Als het donker word gaan we terug naar de auto. Het begint dan ook aardig fris te worden al was het eigenlijk al heel de dag koel. Ze hadden 28 graden en onbewolkt voorspelt en het is maar 20 graden geworden met de hele dag een dikke wolkenlaag.

Voordat we naar huis gaan, gaan we nog even naar de Wal*Mart om de laatste dingen te kopen die we voor thuis nodig hebben.

Nu zitten we met pijn in onze voeten TV te kijken want vele stembureaus zijn dicht en langzaam komen de eerste resultaten binnen. En.....het ziet er heel goed uit ! Langzaam maar zeker wordt duidelijk dat Obama de nieuwe president zal worden. Het kan haast niet meer anders lopen. De definitieve uitslag laat nog wel even op zich wachten maar de cijfers zijn in ieder geval erg gunstig. Ik denk dat we toch niet vroeg kunnen gaan slapen want we willen dit belangrijke historische moment live meemaken.

Vandaag geen foto's gemaakt.

Het is nu 23.05 plaatselijke tijd en het is zeker, 

OBAMA IS DE NIEUWE PRESIDENT VAN AMERIKA !

GEWELDIG WAT EEN FEEST HIER !

AMERIKA GEFELICITEERD !

DE REST VAN DE WERELD, GEFELICITEERD !

Maandag 3 November 2008. Slangen, spinnen en ribbetjes

HAMILTON IS KAMPIOEN !!!!! Voor Massa was het kampioenschap nog Ferr Ari.....

Die broer van me....lachen hoor. Die schrijft maar rare reactie op het blog. Zo raar zelfs dat sommige automatisch worden geweigerd. Nou dat is pas raar. Gisteravond nog op YouTube de laatste ronde zitten bekijken, dat was pas lachen. Die gezichten van de Ferrari gasten, die waren miljoenen waard en na een paar seconden waren ze geen cent meer waard. LOL En dat Braziliaanse commentaar....wat een LOSERS !!!!

Maar goed, over tot de orde van de dag. Vandaag zijn we naar Kelly Park geweest. Op het Florida Forum had ik al in diverse reisverslagen gelezen dat het daar ontzettend mooi was. Dus op internet opgezocht en de website ziet er mooi uit. Na de koffie even de route opgezocht op Google Maps. De route is erg makkelijk en maar een uurtje rijden. 

Maar eerst ontbijten. Toen wij verleden week in Celebration liepen zagen we op het menu van een restaurant tegenover het meer dat je voor een dollar of 6-7 een heerlijk ontbijt kon eten. Voor de zelfde prijs als bij IHOP dus dat gaan we proberen. Celebration is dichtbij dus we zitten er zo. We parkeren, gratis, op Main Street en lopen naar het restaurant. We gaan binnen zitten want op het terras is het al behoorlijk warm. Het restaurant is Art Deco ingericht en zelfs de koffiemoks zijn in Art Deco stijl. En het eten is zeer goed. Ton had een omelet met champignons, spinazie en kaas en ik had  scrambled eggs met bacon en kaas op geroosterd brood. Erg lekker.....

Na het ontbijt pakken we de routebeschrijving en gaan op weg naar Kelly Park. De route is gedeeltelijk over de snelweg en de rest binnendoor. Binnen een uur zijn we bij het park aangekomen. Bij de ingang staat de park ranger en we betalen hem $3 om binnen te komen. Het park ziet er verlaten uit en als we het parkeerterrein oprijden blijkt  dat er maar 3 andere auto's opstaan. Lekker rustig.

Nou de mensen op het forum hebben niets gelogen. Op het eerste gezicht ziet het erg prachtig uit. We parkeren de auto en lopen richting de bron die hier ontspringt.

In eerste instantie kijken we bij het gedeelte waar je in kan zwemmen en tuben (op een rubberen binnenband de rivier op). 

Het water is inderdaad kristal helder en totaal niet koud. 

Via een houten boardwalk lopen we naar de plek waar de bron de grond uitkomt. Onderweg zien we veel eekhoorns en als Ton even zijn hand op de houten reling wil leggen zit daar een erg vreemd beest op. Da's even schrikken.....

De rivier die hier begint komt uit de grond in een grot. Er stroomt ruim 100.000 liter water per minuut uit. We zijn dus erg benieuwd naar de oorsprong van de rivier.

Aan het einde van de boardwalk ligt de grot.

Het is hier echt ongelofelijk mooi. De rust, de stilte, de geuren....echt zo mooi !

We doen onze schoenen uit en gaan met onze voeten in het water zitten. Dit geeft zo'n ongelofelijk gevoel, alsof we 1 zijn met de natuur. Op deze plek met onze voeten in een bron waar per dag 2.400.000 liter water de grond uit komt. Kristal helder en heerlijk van temperatuur. Natuurlijk konden we het niet laten en we moesten het water proeven. Natuurzuiver heerlijk water. Dit is zo'n geweldig gevoel hier dat we willen delen met de familie en we sturen ze dus even een SMS.

We genieten van het moment en doen dan maar onze schoenen aan en gaan weer verder. Een stuk verderop zit een mooie uil in een boom.

We nemen nog veel foto's van deze prachtige omgeving.

We lopen de boardwalk terug naar het gedeelte waar we zijn begonnen en gaan vanaf daar gaan we een wandelroute volgen dwars door het park. Het eerste gedeelte loopt langs de rivier en op verschillende plaatsen is een plek gemaakt waar je de rivier in kan en op 1 van deze plekken zien we allemaal belletjes uit de grond komen. Het lijkt alsof er iets onder het zand ligt, want de grond is opgebold en je ziet er een donker gedeelte. Zou het een beest zijn ?? Alligatortje ?? Rog ?? Geen idee, dus we pakken een stok en als twee bangerikken prikken we zachtjes in de grond en wachten op een reactie van "het beest". Maar...niets. Dan maar héél zachtjes het opgebolde gedeelte aanprikken. En dan......niets. Het voelt wel zacht aan daar onder het zand en er blijven belletjes uitkomen. Dus nogmaals prikken we heel zachtjes, en weer niets. Dus we woelen wat in het water om het zand van de bolling af te halen, en wat blijkt........het is een rubberen anti-glij mat waar lucht onder vandaan komt. Nou we vielen beide bijna in het water van het lachen. Wat een helden zijn wij !!

Goed, we lopen weer verder na dit gevaarlijke avontuur en komen op een brug en op de reling loopt een prachtige rups.

Een stuk verder in de rivier ligt een boomstam in het water en daarop zonnen een aantal grote schildpadden.

We lopen weer verder en het pad gaat verder het donkere bos in en veranderd van houten boardwalk in een zandpad. We lopen te genieten van al het mooie om ons heen als we plotseling iets zien bewegen in het zand. Hier lopen allemaal hele grote krekels in het zand. Niet zo maar krekels, het lijken wel Krekelsaurussen.

Krekel Taxi ?

We moeten echt uitkijken waar we lopen want we willen geen krekels krakers zijn. Stapje voor stapje lopen we verder en op een gegeven moment kijk ik naar rechts en daar zien we..........

Thuis na onderzoek op het internet blijkt het een  Black Racer (Coluber Constrictor) te zijn. Een niet giftige slang.

Maar ja, dat het een niet gevaarlijke slang was wisten we toen natuurlijk niet dus we waren erg voorzichtig. Toen de slang ze bedreigt voelde doordat wij te dichtbij kwamen, vluchtte hij de bosjes in. Dat deed hij zo snel dat we er erg van schrokken en wel een meter de lucht insprongen. Onze hele lijf zat gelijk onder de kippe(n)vel. De adrenaline gierde door ons lijf, minuten lang.

Wat is de natuur toch mooi. We kwamen bij een splitsing in de weg en konden kiezen tussen de lange of korte route. Ik keek omhoog en tussen de bomen over het pad heen was een groot spinnenweb met in het midden een 'klein' spinnetje.

We namen de korte en kwamen op een gegeven moment weer bij de rivier uit. Aan de overkant van de brug zien we nog net een wasbeer rennen. Helaas was ik te laat om daarvan een mooie foto te maken.

Er zijn hier in dit park niet alleen hele enge beesten maar ook hele mooie. De vele bloemen trekken natuurlijk mooie vlinders aan.

Terug bij het begin van de wandelroute gaan we op een bankje zitten en genieten van alles om ons heen. Deze plek is een aanrader voor iedereen die zich afvraagt wat te doen in Florida buiten de Disneyparken en alle andere super toeristische dingen om.

We sleuren ons op en gegeven moment maar naar de auto want eigenlijk willen we hier niet weg. Het is al aardig laat in de middag en we gaan terug naar Kissimmee. Onderweg denken na over waar we vanavond gaan eten. Het is maandag en dat betekend unlimited slab bij Tony Roma's dus de keus is niet moeilijk. We gaan dus lekker ribbetje knabbelen.

Samen eten we 8 slabs en rollend verlaten we Tony Roma's.

Op de terugweg naar huis stoppen we nog even bij de Wal*Mart voor wat kleine boodschappen en een heerlijk tonnetje ijs. Vandaag valt de keuze op Ben & Jerrys Pistachio.

Gereden kilometers: 100

Temperatuur: 28 graden

Zondag 2 november. Een gemiste afslag, overstekende herten en een enge man.

Nu is het dan toch zo ver gekomen. Vandaag is de aftelling begonnen. We willen er eigenlijk niet aan denken maar Zaterdag a.s. gaan we naar huis. Aan de ene kant is dat niet erg want we missen onze honden ontzettend erg (en de familie ook hoor), maar we hebben het hier zo ontzettend naar ons zin. Maar goed, we moeten toch weer geld gaan verdienen voor de volgende vakantie.

Timon en Pumba, onze 2 stoere Jack Russel Terroristen, zijn gelukkig in goede handen bij familie en die sturen regelmatig een foto per MMS en dat vinden we erg fijn.

Dit is de leukste die we kregen. Zo te zien voelen ze zich aardig thuis.

Maar goed, vandaag gaan we naar Ft.Myers. Een stad op ruim 320km hier vandaan. Ft.Myers is een hele mooie stad die ook wel de palmboom hoofdstad van Florida wordt genoemd. Ook hebben ze een enorm mooi historisch centrum en één van de belangrijkste uitvinders ter wereld heeft hier zijn winterverblijf gehad. Thomas Edison had hier zijn huis en samen met Henry Ford en Harvey Firestone hebben ze gewerkt aan het zoeken naar de juiste rubberplant voor de productie van autobanden.

We drinken koffie, eten boterhammen en nemen een douche en gaan naar de snelweg. Het is een lange rit dus we willen opschieten want op de heenreis binnendoor duurt te lang.

Bij de vaste Starbucks in Lakeland, afslag 33 op de I-4, nemen we natuurlijk een lekkere Starbakkie. Terug in de auto zingen we vrolijk mee met de muziek en in een klein moment van onoplettendheid rijden we de afslag voor naar de I-75 voorbij. Daar komen we eigenlijk een paar kilometer verder pas achter. Het is wel mogelijk om terug te rijden maar we kiezen er voor om maar via de I-275 en The Sky Way bij St.Petersberg te rijden. Het is wel zo'n 20 km omrijden maar dat is niet erg. We zijn tenslotte op vakantie...toch ?

Voor de Sky Way gaan we even een pauze nemen. Normaal stoppen we over de brug, maar deze keer eens voor de brug. Het uitzicht is totaal anders natuurlijk.

Aan de overkant zien we de eilanden liggen waar een verleden weer zijn geweest. Mullet Key en het verleden jaar bezochte Anna Maria Island.

We laten wat van ons DNA achter in het riool en gaan weer verder. Het is inmiddels na 12.00 uur en de belangrijkste formule 1 wedstrijd van het jaar is begonnen. We hadden schoonzus Monique en zwager Wando gevraagd ons op de hoogte te houden van de race per SMS. Nou dat hebben we geweten. Op een gegeven moment kwam er om de par seconden een SMS bericht binnen, en broer Alex ging op een gegeven moment ook nog meedoen dus er kwam een niet onderbroken stroom aan berichten binnen. Het was net of we er live bij waren.

Alex, die een Ferrari fan is, dacht lollig te zijn en stuurde een SMS met daarin de tekst dat Hamilton was gechrasd. Dus PANIEK want Ton en ik willen graag dat hij WK wordt. Maar het volgende bericht is van Wando en daarin staat dat hij op de 5de plaats rijd. 

En zo komen we er achter dat je geen goede verslaggever bent, Alex !

Het is inmiddels tijd voor wat te gaan eten en we stoppen onderweg bij een Panera. 

 www.panerabread.com

Dat is een keten van broodjes zaken die verschrikkelijk lekkere belegde broodjes verkoopt. Zo erg goed dat Subway eigenlijk maar fast food is.

Tijdens het eten blijven de SMSjes binnen stromen en om sommige moeten we aardig lachen (Alex!), de mensen om ons heen kijken ons raar aan.

Na de heerlijke lunch gaan we weer verder richting Ft.Myers en onderweg komt de verlossende SMS....Hamilton is op 1 punt WK geworden. 

JIPPIE....JUICH....FEEST....HOERA....HIGH FIVE....JOEHOE....BLIJ

Daar moet op gedronken worden HIE HA HO, en we proosten met onze flesjes Mountain Dew.

Een drie kwartier later komen we aan in Ft.Myers en inderdaad het is de palmboom hoofdstad van Florida. Langs de kant van de weg staan allemaal mooie hoge palmbomen. De weg waar we op rijden komt uit in het historisch centrum. We parkeren de auto in Main Street (gratis parkeren !) en gaan eerst een kop koffie drinken om bij te komen van de lange autorit. Natuurlijk zit er in een mooi historisch pand een......Starbucks. Er is binnen weinig zitplaats dus met de koffie in de hand gaan we aan de wandel. Het is een mooi gebied met vele mooie panden van allerlei bouwstijlen. Art Deco, Klassiek Romeins, Spaanse-stijl en andere waarvan ik de naam niet weet.

Maar ook op straat is er genoeg te zien

Hoe bedoel je economische crisis

Hoge benzine prijzen ? Who cares !

We wandelen nog wat en gaan dan naar het huis van Thomas Edison. Het is al laat in de middag en ze sluiten om 17.30 uur dus we besluiten om maar niet binnen te gaan maar we kijken wel wat rond op het terrein.

Er staat daar een Ficus boom die Edison heeft gekregen van Henry Ford en die is inmiddels uitgegroeid tot een immense boom met een omtrek van 120 meter.

Het lijkt dat dit diverse bomen zijn, maar het is 1 boom.

Op het terrein staan o.a. zijn huis, het huis van Henry Ford en diverse laboratoria en werkplaatsen.

We lopen nog door de Gift Shop en kopen een klein souvenirtje en dan is het inmiddels sluitingstijd.

We gaan terug naar huis, maar nu wel via een binnendoor route. Het wordt wel snel donker maar het is toch leuker rijden dan die grote brede asfaltstroken van de snelwegen.

Het is inmiddels aarde donker en de wegen zijn niet verlicht en dan plotseling steken er 2 herten over. De laatste missen we gelukkig op een haar na !!! Dat was schrikken !!!!!!

We rijden toch gemiddeld 100 km/u en als je dan een groot hert aanrijdt dan kom je er niet goed van af. Gelukkig hoeven we nu niet met een hert in onze Hertz naar huis.

Als onze bloeddruk en hartslag weer normaal is komt de volgende schrik. Plotseling in 'the middle of nowhere' staat er een lange man langs de kant van de weg. Het is net een scene uit een horrorfilm. En weer is onze hartslag 2000 slagen per minuut.

Onderweg stoppen we in Sebring, wel bekend onder de race fans, en eten bij de Outback Steakhouse. En weer is het heerlijk eten.

Laat in de avond komen we doodmoe aan in Kissimmee.

Gereden kilometers: 568 km

Temperatuur: 28 graden